Altijd als ik op tv een programma zie over afvallen (en daar ben ik gek op, ik smul weer van Obese!), vraag ik me af hoe het ze over een jaar zal vergaan... Vandaag realiseerde ik me dat het deze maand een jaar geleden is dat ik vol trots m'n streefgewicht haalde. En hoe gaat het nu met mij?
Eigenlijk ging het heel goed. Van de 12 kilo die er af ging bleven er 10 trouw af. Die 2 kilo extra had ik er eigenlijk al bij ingecalculeerd, dus dat was absoluut geen tegenvaller.
Tot deze zomervakantie. Na een week lekker niks doen en mezelf heerlijk volproppen kwam ik thuis en toen... werd ik overvallen door die rottige Ischias. wat deed dat een pijn, m'n activiteiten daalden tot het nulpunt, zelfs de honden uitlaten werd een crime. Met als gevolg tijd over en dus ook tijd om lekker te snaaien. En dat begon z'n vruchten af te werpen. Beetje zure vruchten, dat dan weer wel. De kilootjes kwamen er gestaag weer aan.
Eerst steek je nog je kop in het zand, maar toen ik toch weer vervaarlijk in de 7o kilo kwam schrok ik wakker en heb mezelf weer een flinke trap tegen m'n achterste gegeven. Eerst weer naar de rugtriatlon, voorzichtig de spieren weer een beetje opbouwen. Naar Mensendieck voor hele handige en nuttige tips en oefeningen om de spieren beter te gebruiken en om zo de Ischias spier te ontlasten. Dit alles had een positief effect, zo positief dat ik het zelfs weer aandurfde om naar Zumba te gaan.
Ook sprak ik mezelf eens streng toe: gaven al die koekjes en snoepjes nou echt zoveel voldoening? Ja natuurlijk, zolang ze in je mond zitten wel, maar zodra je ze doorslikt is dat gevoel gelijk weer weg. Ik ben geen emo-eter maar een ik-vind-het-zo-lekker-en-heb-geen-rem-eter. Dus hup dame nu toch de rem er op, dat kan veel gezonder. (En daarbij keek ik héél streng, werd bijna bang van mezelf!)
Het heeft alleen 1 nadeel: zodra ik me weer lekker in me vel voel dan heb ik een onbewingbare neiging om nieuwe kleren te kopen! Hier een nieuwe outfit: jurkje (Vila), longsleeve shirt (Esprit), legging (Pieces), tas (H en M, vorig jaar), ketting (Terstal), laarsjes (Fabs Shoes)
Have a lovely week!
Eerst steek je nog je kop in het zand, maar toen ik toch weer vervaarlijk in de 7o kilo kwam schrok ik wakker en heb mezelf weer een flinke trap tegen m'n achterste gegeven. Eerst weer naar de rugtriatlon, voorzichtig de spieren weer een beetje opbouwen. Naar Mensendieck voor hele handige en nuttige tips en oefeningen om de spieren beter te gebruiken en om zo de Ischias spier te ontlasten. Dit alles had een positief effect, zo positief dat ik het zelfs weer aandurfde om naar Zumba te gaan.
Ook sprak ik mezelf eens streng toe: gaven al die koekjes en snoepjes nou echt zoveel voldoening? Ja natuurlijk, zolang ze in je mond zitten wel, maar zodra je ze doorslikt is dat gevoel gelijk weer weg. Ik ben geen emo-eter maar een ik-vind-het-zo-lekker-en-heb-geen-rem-eter. Dus hup dame nu toch de rem er op, dat kan veel gezonder. (En daarbij keek ik héél streng, werd bijna bang van mezelf!)
Ik heb een heel haalbaar en normaal eetpatroon opgezet en het werkt dus. Geen dieet, maar gewoon gezond eten. Het gaat niet hard maar wel gestaag, zodat er nu inmiddels, ruim een maand later toch weer 4 kilo af is. Voor het mooie nog 2 extra en dan is het goed. Je weet wel, die 2 kilo die net nog aan je buik blijven kleven en als een gezellig bandje over je broekriem heen hangen. Nou verhult zo'n shape-ding je buikje aardig, maar echt lekker zitten doet het niet. En denk nu niet dat ik me alles ontzeg, néé tuurlijk niet, het leven is tekort om er niet van te genieten, af en toe een stukje gebak of een paar lekkere chocolaatjes moet kunnen, maar nu doe ik zo'n traktatie hooguit 1x in de week.
Het heeft alleen 1 nadeel: zodra ik me weer lekker in me vel voel dan heb ik een onbewingbare neiging om nieuwe kleren te kopen! Hier een nieuwe outfit: jurkje (Vila), longsleeve shirt (Esprit), legging (Pieces), tas (H en M, vorig jaar), ketting (Terstal), laarsjes (Fabs Shoes)
Have a lovely week!